Epilepsie bij de kat

Epilepsie, ‘kortsluiting’ in de hersenen, komt bij de kat minder vaak voor dan bij de hond. Omdat bij de kat de epileptische aanvallen vaak vrij atypisch zijn en katten vaker tijd doorbrengen buiten het zicht van hun baasje, wordt epilepsie bij de kat niet altijd herkend. Het meemaken van een epileptische aanval bij uw kat is heel akelig. U voelt zich machteloos omdat u niets voor u kat kunt doen. Pharmacy4pets legt u graag alles uit over deze nare aandoening.

Oorzaken van epilepsie bij de kat

Bij de kat is er vaak een onderliggende oorzaak te vinden voor de epileptische aanvallen, zoals een hersentumor, een te lage suikerspiegel, lever- of nierziekte of een vergiftiging. Een vaak voorkomende vergiftiging die epileptische aanvallen kan veroorzaken is een vergiftiging met permethrin, bijvoorbeeld door het gebruik van een vlooienmiddel voor honden. Als er een onderliggende oorzaak is voor de epilepsie, noemen we dit secundaire of structurele epilepsie. Epilepsie zonder duidelijke oorzaak, primaire epilepsie, is vaak erfelijk. Bij primaire epilepsie krijgt een kat de eerste aanval vrijwel altijd tussen de leeftijd van zes maanden en vijf à zes jaar.

Symptomen van epilepsie bij de kat

Een epileptische aanval treedt vrijwel altijd op tijdens rust. De duur en de ernst van de aanvallen kunnen sterk verschillen. Er bestaan twee typen epileptische aanvallen. De bekende epileptische aanvallen met stuiptrekkingen, verlies van urine en ontlasting en schuimbekken worden gegeneraliseerde aanvallen genoemd. Hierbij is de kat buiten bewustzijn. Een gegeneraliseerde aanval bestaat uit drie fases:

• De fase voor de aanval (prodromi, aura, voortekenen): deze fase kan enkele seconden duren, maar ook uren of zelfs dagen. In deze fase voelt de kat de aanval aankomen en kunt u een gedragsverandering merken bij uw kat.
• De aanval zelf (toeval, ictus): de aanval zelf duurt meestal kort, van seconden tot minuten. Als de aanval langer duurt dan 10 minuten spreken we van ‘status epilepticus’ en moet u uw dierenarts bellen.
• De fase na de aanval (post-ictale fase): deze fase kan enkele seconden tot enkele dagen aanhouden. Uw kat heeft geen stuiptrekkingen meer, maar gedraagt zich anders dan normaal. Ze kan onrustig zijn of juist extreem slaperig, gaat op rare plekken liggen, heeft veel honger en dorst en herkent u misschien niet. Het bewustzijn in deze fase is nog steeds verminderd, eigenlijk is het een soort ‘slaapwandelen’.

Bij partiële of focale epilepsie is een kat zich nog bewust van haar omgeving en heeft ze stuiptrekkingen in slechts een deel van haar lichaam. Het oor of de poot trilt bijvoorbeeld ongecontroleerd. Ook ‘vliegen vangen’, waarbij een kat een denkbeeldige vlieg probeert te vangen, kan een vorm zijn van partiële epilepsie. Partiële epilepsie komt bij de kat relatief vaak voor en wordt niet altijd als zodanig herkend.

Wat te doen bij een epileptische aanval van uw kat

Een epileptische aanval is niet te stoppen. Uw kat is tijdens een gegeneraliseerde aanval buiten bewustzijn en kan zich later van de aanval en de fase erna niets herinneren. Het belangrijkste bij een epileptische aanval is het voorkomen van verwondingen bij uw kat en uzelf.

• Probeer rustig te blijven.
• Blijf uit de buurt van de bek en nagels van uw kat. De kaken klapperen ongecontroleerd en u kunt gebeten worden. Ook in de fase na de aanval kan uw kat onverwacht reageren en u bijten.
• Stop niets, ook geen medicatie, in de bek van uw kat. Ze kan zich verslikken.
• Houd uw dier niet vast. Dit helpt niet en kan u verwonden.
• Schuif eventueel meubels aan de kant, zodat uw kat zich niet bezeert.
• Schrijf op hoe lang de aanval duurt en wat er gebeurt en/of film de aanval, zodat u dit later met uw dierenarts kunt bespreken.
• Bel uw dierenarts als de aanval langer dan tien minuten duurt.
• Benader uw kat na de aanval heel rustig en voorkom te sterke prikkels (licht, geluid, aanraking). Uw kat heeft nog altijd een verminderd bewustzijn en kan angstig of agressief reageren. Ze kan hier niets aan doen.

De diagnose epilepsie bij katten

Helaas bestaat er geen algemene test die zegt dat uw kat epilepsie heeft. De waarschijnlijkheidsdiagnose wordt gesteld op basis van uw verhaal en eventuele filmpjes. Het lichamelijk onderzoek en bloedonderzoek zijn vooral bedoeld om onderliggende oorzaken zoals een te lage bloedsuikerspiegel, hartaandoeningen of een levershunt uit te sluiten of aan te tonen. Bij katten met primaire epilepsie of epilepsie door een afwijking in de hersenen zullen er meestal geen afwijkingen uit dit onderzoek komen. Met een MRI-scan van de hersenen kunnen structurele aandoeningen in de hersenen (zoals een hersentumor) als oorzaak voor de epileptische aanvallen aangetoond of uitgesloten worden.

De behandeling van epilepsie bij de kat

Epilepsie hoeft niet altijd behandeld te worden. Het hangt af van de oorzaak van de epilepsie en de frequentie, aard en ernst van de aanvallen of dit nodig is. Als er een onderliggende oorzaak is gevonden, zal die, indien mogelijk, aangepakt worden, waardoor de aanvallen in de meeste gevallen de aanvallen verdwijnen. Wanneer de aanvallen heel mild en/of partieel zijn of heel sporadisch voorkomen, wordt vaak gekozen om geen behandeling in te stellen. De medicatie voor epilepsie heeft immers ook bijwerkingen en het nut moet altijd afgewogen worden tegen de nadelen. Als de aanvallen kort op elkaar voorkomen of langer duren, wordt vaak gestart met medicatie.

Soms wordt er een positief effect gezien van CBD-olie. Voedingssupplementen met CBD, zoals Anibidiol Plus kunnen medicijnen meestal niet vervangen en gebruik ervan bij epilepsie moet altijd met uw dierenarts besproken worden. Het doel van de behandeling tegen epilepsie is idealiter het compleet stoppen van de aanvallen. Heel vaak wordt dit doel niet bereikt, maar neemt de frequentie en intensiteit van de aanvallen zodanig af, dat er een heel leefbare situatie ontstaat voor zowel de kat als de eigenaar. In sommige gevallen is de epilepsie niet onder controle te krijgen met medicatie en wordt uiteindelijk besloten tot euthanasie.

Epilepsie is een ingewikkelde aandoening. De diagnose is niet altijd gemakkelijk te stellen. Gelukkig is de prognose van primaire epilepsie redelijk gunstig.  Bij 50-80% van de katten met primaire epilepsie kan een goede aanvalscontrole bereikt worden met medicatie, waardoor deze katten een redelijk normaal leven kunnen leiden. Als u een vraag heeft over onze producten of over epilepsie bij de kat, neem dan contact met ons op.