Forthyron flavoured 200 mcg 25x10 tabletten

Forthyron flavoured 200 microgram is geschikt voor gebruik bij honden met een te traag werkende schildklier. Forthyron wordt gebruikt ter behandeling van onvoldoende productie van schildklierhormonen. De tabletten mogen uitsluitend oraal worden toegediend.

Doeldier: Hond

Samenstelling: 200 µg levothyroxine natrium per tablet overeenkomend met 194 µg levothyroxine.

Eigenschappen:

Levothyroxine is farmacologische geclassificeerd als een hormonaal preparaat dat deficiënt endogeen hormoon vervangt. Levothyroxine T4 wordt omgezet tot triiodothyronine T3. T3 beïnvloedt cellulaire processen via specifieke receptor-verbinding interacties met de kern, de mitochondria en de plasma membraan. Interactie van T3 met de receptoren leidt tot een toegenomen transcriptie van DNA of modulatie van RNA, zodoende wordt proteïne synthese en enzym activiteit beïnvloed. Thyroïd hormonen beïnvloeden veel verschillende cellulaire processen. In zich ontwikkelende dieren en mensen zijn ze cruciaal voor de normale ontwikkeling, vooral voor die van het centraal zenuw stelsel. Thyroïd supplementatie doet het basale celmetabolisme en de zuurstof consumptie toenemen, waardoor de functies van nagenoeg alle orgaan systemen beïnvloed wordt.

Indicatie: Voor de behandeling van hypothyreoïdie.

Contra-indicaties:

Niet gebruiken bij honden die lijden aan een ongecorrigeerde bijnier insufficiëntie.

Bijwerkingen:

Het herstel van lichaamsactiviteit kan andere problemen, zoals osteoarthrose, demaskeren of intensiveren. Ongewenste effecten van thyroïd hormonen zijn in het algemeen geassocieerd met overdoses en komen overeen met de symptomen van hyperthyreoïdie.

Toediening/Dosering:

De aanbevolen startdosering van levothyroxine natrium is 10,0 µg/kg LG oraal om de 12 uur. Door de variatie in absorptie en metabolisme, kan het nodig zijn om de dosis aan te passen voordat een complete klinische respons wordt gezien. De initiële dosis en frequentie van toediening zijn slechts een startpunt. De therapie moet individueel afgestemd worden voor elke hond apart.

Waarschuwingen:

Het verhoogde metabolisme als gevolg van een behandeling met levothyroxine kan een dusdanige belasting geven op een slecht functionerend hart, dat hartfalen kan optreden. Hypothyreoïde honden die lijden aan hypoadrenocorticisme (Ziekte van Addison) hebben een afgenomen vermogen om T4 te metaboliseren en hebben daarom een verhoogd risico op overdosering. Honden met gelijktijdig hypoadrenocorticisme en hypothyreoïdie moeten eerst met glucocorticoïden en mineralocorticoïden worden gestabiliseerd voordat de behandeling met levothyroxine natrium begonnen wordt, om een hypoadrenocorticale crisis te voorkomen. Hierna kunnen de thyroïd functietesten worden herhaald, waarna wordt aangeraden om geleidelijk levothyroxine therapie te introduceren, startende met 25% van de normale dosis, en dit elke twee weken stapsgewijs op te bouwen met 25% per stap, totdat een optimale stabilisatie is bereikt. Stapsgewijze opbouw van de dosering wordt ook aangeraden bij honden met gelijktijdige andere aandoeningen, met name diabetes mellitus en nier- of leverziekte.

Een aantal diergeneesmiddelen kan de plasma- of weefselbinding van thyroïd hormonen verslechteren of het metabolisme van thyroïd hormonen veranderen (b.v. barbituraten, antacida, anabole steroïden, diazepam, furosemide, mitotaan, phenylbutazone, phenyotin, propranolol, hoge doseringen van salicylaten en sulphonamiden). Verhoging van de digitalis dosis kan nodig zijn bij patiënten die lijden aan gecompenseerd hartfalen en starten met therapie met schildklierhormoon. Ketamine kan tachycardie en hypertensie veroorzaken bij patiënten die schildklierhormonen krijgen. Oestrogenen kunnen leiden tot een hogere behoefte aan schildklierhormoon. Het effect van catecholamines en sympaticomimetica wordt versterkt door levothyroxine. Tijdens de behandeling van hypothyreoïdie bij patiënten die tegelijkertijd diabetes hebben, wordt het aangeraden het verloop van de diabetes nauwgezet te volgen. De meeste honden die langdurig hoog gedoseerd worden met glucocorticoïden, zullen zeer lage of niet te detecteren plasma T4 concentraties hebben en tevens subnormale T3 waarden.